Customer Reviews

นิยายเรื่องนี้จะเน้นถึงความผูกพันระหว่างพระเอกและนางเอกเป็นหลัก โดยดำเนินเรื่องตั้งแต่วัยเด็กจนโตทำให้เห็นพัฒนาการ ความผูกพัน และที่มาที่ไปของความรู้สึกต่างๆของตัวละคร โดยเฉพาะ พระ-นาง นั้นคือ “ปารินทร์” หรือ “ปากิม” และ “การะบุหนิง” หรือ “คุณคนเล็ก” ถือว่าเป็นเรื่องที่อาจจะเหมือนไม่มีอะไรแต่ก็วางไม่ลงและยิ้มตามได้ตลอด เรื่องตอนเด็กจะเยอะพอสมควรเพื่อแสดงให้เห็นว่าคนทั้งสองผูกพันกันมากแค่ไหน ยิ่งตอนอยู่กับพระเอกจะอ่านแล้วรู้สึกถึงความสุข เข้าใจได้ว่าทำไมพระเอกลืมนางเอกไม่ได้ แม้จากกันไปนับสิบปีก็ตาม ถึงเนื้อเรื่องจะไม่มีอะไรมาก เป็นนิยายเบาๆ แต่ก็ไม่ดูไร้สาระ เป็นเพราะการใช้ภาษาสวยที่ไม่ทำให้ผิดหวังตามแบบฉบับทมยันตี การดำเนินเรื่องที่ใช้ความผูกพันของคนสองคนเป็นจุดเด่น ที่ทำให้คนอ่านรู้สึกตาม ถ้าใครเคยดูเวอร์ชั่นละครที่ ปิ๊บ รวิชญ์ คู่กับ จอย ศิริลักษณ์ แล้วก็คงพอจะนึกภาพรวมๆออก เพียงแต่ว่าในละครนั้น ดัดแปลงบทประพันธ์ไปบางส่วน เช่น ปรับบทให้พระเอกเก่งเป็นฮีโร่แก้ไขสถานการณ์ที่ทำงาน ซึ่งจริงๆแล้วเป็นตัวละครอีกตัว และบทนางเอกในละครจะเล่นดูเด็กเกินไปหน่อย ซึ่งในหนังสือจะลงตัวกว่าในละครมาก เรียกได้ว่าเป็นนิยายน่ารัก เบาๆ แต่ไม่ไร้สาระและไม่น่าเบื่อ ไม่มีตัวอิจฉามาคอยกรี๊ดๆแว้ดๆให้รำคาญ ไม่มีการเข้าใจผิดให้หงุดหงิด จะมีก็แต่การงอนกันของนางเอกที่อ่านแล้วก็ยิ้มตามเพราะความรักความผูกพันมันชัดเจนมากๆ เป็นนิยายที่ไม่มีอะไรแต่มันมีอะไรจริงๆค่ะ

นิยายเรื่องนี้จะเน้นถึงความผูกพันระหว่างพระเอกและนางเอกเป็นหลัก โดยดำเนินเรื่องตั้งแต่วัยเด็กจนโตทำให้เห็นพัฒนาการ ความผูกพัน และที่มาที่ไปของความรู้สึกต่างๆของตัวละคร โดยเฉพาะ พระ-นาง นั้นคือ “ปารินทร์” หรือ “ปากิม” และ “การะบุหนิง” หรือ “คุณคนเล็ก” ถือว่าเป็นเรื่องที่อาจจะเหมือนไม่มีอะไรแต่ก็วางไม่ลงและยิ้มตามได้ตลอด เรื่องตอนเด็กจะเยอะพอสมควรเพื่อแสดงให้เห็นว่าคนทั้งสองผูกพันกันมากแค่ไหน ยิ่งตอนอยู่กับพระเอกจะอ่านแล้วรู้สึกถึงความสุข เข้าใจได้ว่าทำไมพระเอกลืมนางเอกไม่ได้ แม้จากกันไปนับสิบปีก็ตาม ถึงเนื้อเรื่องจะไม่มีอะไรมาก เป็นนิยายเบาๆ แต่ก็ไม่ดูไร้สาระ เป็นเพราะการใช้ภาษาสวยที่ไม่ทำให้ผิดหวังตามแบบฉบับทมยันตี การดำเนินเรื่องที่ใช้ความผูกพันของคนสองคนเป็นจุดเด่น ที่ทำให้คนอ่านรู้สึกตาม ถ้าใครเคยดูเวอร์ชั่นละครที่ ปิ๊บ รวิชญ์ คู่กับ จอย ศิริลักษณ์ แล้วก็คงพอจะนึกภาพรวมๆออก เพียงแต่ว่าในละครนั้น ดัดแปลงบทประพันธ์ไปบางส่วน เช่น ปรับบทให้พระเอกเก่งเป็นฮีโร่แก้ไขสถานการณ์ที่ทำงาน ซึ่งจริงๆแล้วเป็นตัวละครอีกตัว และบทนางเอกในละครจะเล่นดูเด็กเกินไปหน่อย ซึ่งในหนังสือจะลงตัวกว่าในละครมาก เรียกได้ว่าเป็นนิยายน่ารัก เบาๆ แต่ไม่ไร้สาระและไม่น่าเบื่อ ไม่มีตัวอิจฉามาคอยกรี๊ดๆแว้ดๆให้รำคาญ ไม่มีการเข้าใจผิดให้หงุดหงิด จะมีก็แต่การงอนกันของนางเอกที่อ่านแล้วก็ยิ้มตามเพราะความรักความผูกพันมันชัดเจนมากๆ เป็นนิยายที่ไม่มีอะไรแต่มันมีอะไรจริงๆค่ะ

เป็นนิยายอมตะที่อยู่ในดวงใจใครหลายคน (แต่ก็มีใครบางคนไม่ชอบ) นิยายอิงเหตุการณ์บ้านเมืองได้อย่างเหมาะเจาะลงตัวผ่านตัวละคร “แม่พลอย” ตั้งแต่เด็ก อยู่ในบ้านเข้ามาเป็นสาวชาววังได้เพื่อนสนิทคือ “แม่ช้อย” นับว่าเป็นความฉลาดแยบยลและละเอียดอ่อนของผู้แต่งมากๆที่เอาแม่พลอยเป็นตัวเดินเรื่อง ทำให้ได้เห็นว่าประเทศชาติที่ผ่านไปแต่ละแผ่นดินเป็นอย่างไร มีความเป็นอยู่แบบไหน พูดจากันยังไง ตั้งแต่ในวังจนถึงนอกวัง เพราะเมื่อพลอยอยู่ในวัง เราก็จะได้รู้ว่าชาววังเขามีความเป็นอยู่กันอย่างไร แฟชั่นหลายอย่างก็เริ่มจากในวังนี่แหละ จนเมื่อแม่พลอยแต่งงานก็ได้เห็นชีวิตคนนอกวังอีก ภาษาที่เรียบง่ายได้ใจความ ไม่สลับซับซ้อน ไม่ถึงกับภาษาสวยงามแต่กลับมีเสน่ห์ได้อย่างประหลาด อาจจะมีบางช่วงที่รู้สึกเนือยๆบ้าง แต่ก็แปลกอีก เนือยแต่ก็วางไม่ลง ยังคงอ่านต่อ การอ่านสี่แผ่นดินนั้นรู้สึกแตกต่างจากการอ่านเรื่องอื่นๆตรงที่เรารู้สึกร่วมไปกับแม่พลอยจริงๆ ไม่ใช่ “อิน” กับนิยาย แต่มันคือความรู้สึก “ร่วม” เหมือนเราเป็นเด็กแล้วค่อยๆเติบโตไปกับแม่พลอยจนแม่พลอยตาย ตัวละครทุกตัวมีลักษณะเด่นเป็นของตัวเองและคงคาแรกเตอร์นั้นได้ตั้งแต่ต้นจนจบ นอกจากนี้นิสัยตัวละครนั้นดูเป็นคนจริงๆ มีรักโลภโกรธหลง ไม่ใช่ดีก็ดีจนน้ำเน่าหรือร้ายสุดโต่ง มีที่มาที่ไป อย่างแม่พลอยแม่จะได้แต่งงานกับเศรษฐีอย่างคุณเปรม แต่ก็ยังมีความทุกข์เช่นคนทั่วไป นับว่าเป็นเสน่ห์มากๆอีกหนึ่งอย่างของนิยายเรื่องนี้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ใครหลายคนจะชื่นชอบนิยายเรื่องนี้ ถือได้ว่าเป็นนิยายที่เรียกได้ว่าขึ้นหิ้งได้เลยทีเดียว

เป็นนิยายอมตะที่อยู่ในดวงใจใครหลายคน (แต่ก็มีใครบางคนไม่ชอบ) นิยายอิงเหตุการณ์บ้านเมืองได้อย่างเหมาะเจาะลงตัวผ่านตัวละคร “แม่พลอย” ตั้งแต่เด็ก อยู่ในบ้านเข้ามาเป็นสาวชาววังได้เพื่อนสนิทคือ “แม่ช้อย” นับว่าเป็นความฉลาดแยบยลและละเอียดอ่อนของผู้แต่งมากๆที่เอาแม่พลอยเป็นตัวเดินเรื่อง ทำให้ได้เห็นว่าประเทศชาติที่ผ่านไปแต่ละแผ่นดินเป็นอย่างไร มีความเป็นอยู่แบบไหน พูดจากันยังไง ตั้งแต่ในวังจนถึงนอกวัง เพราะเมื่อพลอยอยู่ในวัง เราก็จะได้รู้ว่าชาววังเขามีความเป็นอยู่กันอย่างไร แฟชั่นหลายอย่างก็เริ่มจากในวังนี่แหละ จนเมื่อแม่พลอยแต่งงานก็ได้เห็นชีวิตคนนอกวังอีก ภาษาที่เรียบง่ายได้ใจความ ไม่สลับซับซ้อน ไม่ถึงกับภาษาสวยงามแต่กลับมีเสน่ห์ได้อย่างประหลาด อาจจะมีบางช่วงที่รู้สึกเนือยๆบ้าง แต่ก็แปลกอีก เนือยแต่ก็วางไม่ลง ยังคงอ่านต่อ การอ่านสี่แผ่นดินนั้นรู้สึกแตกต่างจากการอ่านเรื่องอื่นๆตรงที่เรารู้สึกร่วมไปกับแม่พลอยจริงๆ ไม่ใช่ “อิน” กับนิยาย แต่มันคือความรู้สึก “ร่วม” เหมือนเราเป็นเด็กแล้วค่อยๆเติบโตไปกับแม่พลอยจนแม่พลอยตาย ตัวละครทุกตัวมีลักษณะเด่นเป็นของตัวเองและคงคาแรกเตอร์นั้นได้ตั้งแต่ต้นจนจบ นอกจากนี้นิสัยตัวละครนั้นดูเป็นคนจริงๆ มีรักโลภโกรธหลง ไม่ใช่ดีก็ดีจนน้ำเน่าหรือร้ายสุดโต่ง มีที่มาที่ไป อย่างแม่พลอยแม่จะได้แต่งงานกับเศรษฐีอย่างคุณเปรม แต่ก็ยังมีความทุกข์เช่นคนทั่วไป นับว่าเป็นเสน่ห์มากๆอีกหนึ่งอย่างของนิยายเรื่องนี้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ใครหลายคนจะชื่นชอบนิยายเรื่องนี้ ถือได้ว่าเป็นนิยายที่เรียกได้ว่าขึ้นหิ้งได้เลยทีเดียว

สำหรับนิยายเรื่องนี้เราถือว่าอ่านได้เรื่อยๆค่ะ ฉากพระนางก็ถือว่าน่ารักดี เรื่องไม่มีจุดพีคอะไร นางเอกเป็นสาวต่างจังหวัดที่สนิทกับน้องชายพระเอกซึ่งเป็นพระเอกต้นฉบับนิยาย หล่อ รวย เก่ง เกิดมาเพื่อความเพอเฟ็กต์ สำหรับคนที่ชอบอ่านนิยายเบาๆสบายๆ หวานๆฟิน เคลิ้มๆ ก็น่าจะชอบ แต่ถ้าคนที่ชอบนิยายมีเนื้อเรื่องก็ถือว่าอ่านได้แต่ก็คงไม่ได้หยิบมาอ่านซ้ำ เพราะเรื่องราวทั้งเรื่องเป็นเรื่องของความรักซะหมดไม่มีเรื่องราวอย่างอื่นแทรก อาจจะติดขัดบางประเด็นเล็กน้อย เช่น ฉากที่เจอกัน พระเอกนางเอกบังเอิญนอนบนเตียงเดียวกันทำให้พ่อพระเอกเข้าใจผิด แล้วพระเอกเสนอการแต่งงานเป็นความรับผิดชอบ นางเอกปฏิเสธทำให้แม่พระเอก และตัวพระเอกสนใจและแปลกใจว่าผู้ชายเลิศเลอขนาดพระเอกมีคนปฏิเสธด้วย ซึ่งเราเฉยมากๆ ใครจะไปแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก เรื่องอื่นก็ทั่วๆไป ชีวิตประจำวันไปเรื่อย ไม่มีอะไร มีตัวอิจฉาคือเพื่อนนางเอก ที่พออ่านจบแล้วก็ไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องมี เหมือนมีไว้ให้ครบรสว่าต้องมีพระ มีนาง มีตัวอิจฉา ทั้งเรื่องประกอบไปด้วยคนรวย ยกเว้นนางเอกคนเดียว และแน่นอน ผู้ชายเลิศๆก็ต้องมาชอบนางเอกที่แสนจะธรรมดา ในเรื่องมีการพาดพิงว่าพระเอกมาดเนี๊ยบน่าจะมีวีรกรรมสุดแสบสมัยเรียนที่อังกฤษ แต่จนจบเรื่องก็แค่นั้นไม่มีอะไรขยายความนอกจากรอยสักรูปนกฟินิกซ์ สรุป คนที่ชอบอ่านแนวเพลิดเพลินเคลิบเคลิ้มชวนฝัน น่าจะชอบค่ะ (ขายดีเชียว) แต่ถ้าใครชอบนิยายมีเนื้อเรื่องและไม่ได้สนใจจะพักผ่อนสมองด้วยนิยายเบาๆ ก็ไม่น่าจะปลื้มเท่าไหร่ เพราะเรื่องเน้นแค่ประเด็นรักไม่มีอะไรมากกว่านั้น นอกจากอ่านคั่นเวลาจริงๆ แต่ก็ไม่เลวร้ายอะไรนะคะ เรียกว่าเรื่อยๆ ภาษาลื่นไหลค่ะ บทพระนางน่ารักดี แล้วแต่คนชอบ

สำหรับนิยายเรื่องนี้เราถือว่าอ่านได้เรื่อยๆค่ะ ฉากพระนางก็ถือว่าน่ารักดี เรื่องไม่มีจุดพีคอะไร นางเอกเป็นสาวต่างจังหวัดที่สนิทกับน้องชายพระเอกซึ่งเป็นพระเอกต้นฉบับนิยาย หล่อ รวย เก่ง เกิดมาเพื่อความเพอเฟ็กต์ สำหรับคนที่ชอบอ่านนิยายเบาๆสบายๆ หวานๆฟิน เคลิ้มๆ ก็น่าจะชอบ แต่ถ้าคนที่ชอบนิยายมีเนื้อเรื่องก็ถือว่าอ่านได้แต่ก็คงไม่ได้หยิบมาอ่านซ้ำ เพราะเรื่องราวทั้งเรื่องเป็นเรื่องของความรักซะหมดไม่มีเรื่องราวอย่างอื่นแทรก อาจจะติดขัดบางประเด็นเล็กน้อย เช่น ฉากที่เจอกัน พระเอกนางเอกบังเอิญนอนบนเตียงเดียวกันทำให้พ่อพระเอกเข้าใจผิด แล้วพระเอกเสนอการแต่งงานเป็นความรับผิดชอบ นางเอกปฏิเสธทำให้แม่พระเอก และตัวพระเอกสนใจและแปลกใจว่าผู้ชายเลิศเลอขนาดพระเอกมีคนปฏิเสธด้วย ซึ่งเราเฉยมากๆ ใครจะไปแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก เรื่องอื่นก็ทั่วๆไป ชีวิตประจำวันไปเรื่อย ไม่มีอะไร มีตัวอิจฉาคือเพื่อนนางเอก ที่พออ่านจบแล้วก็ไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องมี เหมือนมีไว้ให้ครบรสว่าต้องมีพระ มีนาง มีตัวอิจฉา ทั้งเรื่องประกอบไปด้วยคนรวย ยกเว้นนางเอกคนเดียว และแน่นอน ผู้ชายเลิศๆก็ต้องมาชอบนางเอกที่แสนจะธรรมดา ในเรื่องมีการพาดพิงว่าพระเอกมาดเนี๊ยบน่าจะมีวีรกรรมสุดแสบสมัยเรียนที่อังกฤษ แต่จนจบเรื่องก็แค่นั้นไม่มีอะไรขยายความนอกจากรอยสักรูปนกฟินิกซ์ สรุป คนที่ชอบอ่านแนวเพลิดเพลินเคลิบเคลิ้มชวนฝัน น่าจะชอบค่ะ (ขายดีเชียว) แต่ถ้าใครชอบนิยายมีเนื้อเรื่องและไม่ได้สนใจจะพักผ่อนสมองด้วยนิยายเบาๆ ก็ไม่น่าจะปลื้มเท่าไหร่ เพราะเรื่องเน้นแค่ประเด็นรักไม่มีอะไรมากกว่านั้น นอกจากอ่านคั่นเวลาจริงๆ แต่ก็ไม่เลวร้ายอะไรนะคะ เรียกว่าเรื่อยๆ ภาษาลื่นไหลค่ะ บทพระนางน่ารักดี แล้วแต่คนชอบ